ती यादगार मैफिल , स्मशानातली ...
👉 https://youtu.be/RD9y_Q8cfnU
प्रिय मित्रांनो ... अपार स्नेह !
मागे मी तुम्हाला बोललो होतो ना ,
माझ्या गज़लेच्या आयुष्यातील दोन विशेष यादगार मैफिलींबद्दल !
त्यापैकी पुण्याच्या येरवडा कारागृहातील बंदी बांधवांसाठी सादर केलेल्या मैफिलीबद्दल मी लिहिले होते .
आज सांगणार आहे , स्मशानात पेश केलेल्या मैफिलीची हकीकत ...
आपले जानदार गज़ल रसिक ऐकायला असतील तिथे पेश होणे हा आनंदाचा भाग असल्यामुळे कुठेही मैफिल करण्यात कधीच दिक्कत वाटली नाही .
अं.नि.स. वर्धा यांनी आयोजित केलेल्या ' लोकजगर ' हॉलिकोत्सवाचे ( मार्च , २०१६ ) निमंत्रण आले .
मैफिलीचा मंच होता - स्मशानभूमी .
मी खुशी खुशी हो म्हटले ...
मनात राजनिशांचे शब्द रुंजी घालत होते - " जीवन अगर उत्सव है , मृत्यू भी उत्सव होना चाहिये ."
तेव्हापासूनच जीवनाच्या 'मृत्यू' या अटळ सत्याचं आणि 'स्मशान' या शाश्वत विसाव्याचं भान मनात रुजायला लागलं होतं ...
पूर्वसूचना मृत्युने कोणा दिली
वेळ झाली की , निघावे लागते ...
मित्रांनो , जेंव्हा-केंव्हा निघायची वेळ येईल तेंव्हा ' त्या ' अपूर्व घटनेला समाधानाने सामोरं जाण्यासाठी रियाज तर हवाच ना !
शिवाय या शांत आणि अपरिहार्य जागेबद्दलची आपल्या सर्वांच्या मनातली भीती सुद्धा जायला हवी .
लोकजागर चे निमंत्रण म्हणजे , त्या रियाजाचाच एक भाग वाटला मला ...
काय यादगार क्षण .., काय नजारा होता तो ..!
छोटंसं स्टेज , रसिकांची तुडुंब गर्दी , मुलं-स्त्रिया-माणसं असे सगळेच जमलेले...
दोन चिता जळत होत्या , वारा वाहता असल्यामुळे मधेच झुळुक यायची व प्रेतांच्या जळण्याचा तीव्र वास नाकातोंडात जायाचा . तरी पण
मलाच काय , कुणालाच काही वाटलं नाही त्याचं ...
मनसोक्त गायलो , ... उचंबळून दाद दिली रसिकांनी ...
अखेरची गज़ल पेश केली ती अशा एका बुलंद शायराची - सुरेश भटांची , ज्याने जिवंतपणीच साक्षात मृत्यूची अनुभूती कथन केलेली आहे ...
मी एकटाच त्या रात्री , आशेने तेवत होतो
मी विझलो तेंव्हा सारे आकाश उजळले होते
इतुकेच मला जाताना सरणावर कळले होते
मरणाने केली सुटका , जगण्याने छळले होते ...
त्या ' ऐतिहासिक ' मैफिलीतली
ही रचना तुम्हीही जरूर ऐका -
मित्रांनो !
आपला ,
गज़लनवाज़ भीमराव पांचाळे
Gazal Nawaz #BhimraoPanchale
#SureshBhat #Marathi #Gazal #Ghazal
No comments:
Post a Comment